بررسی اثر مترونیدازول بر بافت بیضه و تولید اسپرم در موش صحرایی نر بالغ

سابقه و هدف: با توجه به مصرف روزانه مقادیر زیادی از داروها جهت کنترل بیماری ها و افزایش طول عمر، توجه افراد به اثرات جانبی این مواد بر سیستم های مختلف بدن معطوف شده است. مترونیدازول به عنوان یکی از داروهای پرمصرف همواره از نظر ایجاد عوارض خاص مورد توجه بوده است. به منظور بررسی اثرات احتمالی این دارو با مقادیر معمولی مصرف آن در انسان بر سیستم تناسلی نر، مطالعه حاضر بر روی موش های صحرایی نر در دانشگاه علوم پزشکی زنجان در سال های 1381 تا 1382 انجام گرفت. مواد و روش ها: این پژوهش به روش تجربی در محیط آزمایشگاهی بر روی 24 موش صحرایی نر بالغ در سه گروه 8 تایی شامل دو گروه تجربی و یک گروه شاهد انجام گرفت. به گروه شاهد به مدت 60 روز آب آشامیدنی معمولی و به گروه اول تجربی روزانه 200 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن و به گروه دوم تجربی روزانه 400 میلی گرم به ازای هر کیلو وزن بدن پودر مترونیدازول محلول در آب به مدت 60روز داده شد. در پایان، بعد از بی هوشی موش ها در هر سه گروه، عمل خارج کردن بیضه ها انجام و مقاطع بافتی تهیه شده پس از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین مورد مطالعه بافت شناسی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که در گروه های تجربی وزن بیضه ها کاهش معنی داری را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد ((p<0.001. کاهش سلول های دودمان اسپرم در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل معنی دار بود ((p<0.001. کاهش سلول های لیدیگ فقط در گروه دوم تجربی معنی دار بود (p<0.001). تفاوت تعداد سلول های سرتولی در هیچ یک از گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل معنی دار نبود.نتیجه گیری و توصیه ها: مترونیدازول بر بافت بیضه تاثیر گذاشته و موجب تضعیف عمل کرد بیضه می شود. از این رو پیشنهاد می شود این دارو با احتیاط بیشتری تجویز شده و در صورت امکان در مردان از داروهای جایگزین استفاده شود.